در این سیستم واحد تجاری سوابق لحظه به لحظه موجودی کالا را در اختیار دارد.
در این سیستم لازم نیست که واحد تجاری مدارک لحظه به لحظه موجودی کالا را در اختیار داشته باشد. در عوض، در آخر دوره با شمارش فیزیکی موجودی کالا و بکارگیری روشهای مناسب ارزیابی، بهای تمام شده موجودی کالای آخر دوره معین میگردد.
واحد تجاری باید شیوهها و روشهای مناسب حسابداری را فقط برای اقلام و مبادلاتی که در صورتهای مالی از اهمیت برخوردار هستند، بکار گیرد.
این قاعده الزام میدارد که یک دارایی باید یا به بهای تمام شده تاریخی و یا قیمت بازار (بهای جاری جایگزینی) ، هر کدام که کمتر است در صورتهای مالی گزارش شود.
تفاوت بین بهای تمام شده موجودی کالا در روش لایفو و بهای تمام شده موجودی کالا در روش فایفو.
یکی از روشهای ارزیابی کالا که در آن فرض میشود کالاهایی که آخر خریداری شدهاند، اول به فروش میرسند. در این روش کالاهایی که در آخر خریداری شدهاند، بهای تمام شده کالای فروش رفته را تشکیل میدهند و موجودی کالای اول دوره و خریدهای اول، تشکیل دهنده موجودی کالای آخر دوره میباشند.
اختلاف بین سود ناویژه در روش فایفو و سود ناویژه در روش لایفو.
راهی برای تخمین موجودی کالا از طریق جابه جایی مدل بهای تمام شده کالای فروش رفته : بهای تمام شده کالای آماده برای فروش = خرید خالص + موجودی کالای اول دوره موجودی کالای آخر دوره = بهای تمام شده کالای فروش رفته – بهای تمام شده کالای آماده برای فروش
اصلاحی در تجارت که طی آن مالکیت کالا در زمان خروج کالا از مکان جغرافیایی فروشنده، از فروشنده به خریدار منتقل میشود.
اصطلاخی در تجارت که طی آن مالکیت کالا از فروشنده به خریدار در مکان جغرافیایی خریدار واگذار میشود.
یکی از روشهای ارزشیابی کالاست و بر این فرض مبتنی است که همیشه اولین کالاهای موجود، اول به فروش رسیدهاند و بنابراین موجودی کالای آخر دوره متشکل از خریدهای آخری است.
این اصل به این معناست که صورتهای مالی باید در برگیرنده کاملترین اطلاعات برای تصمیمگیری افراد خارج از واحد تجاری باشد.