اموال، مطالبات و سایر منابع اقتصادی متعلق به یک سازمان که در نتیجه معاملات، عملیات مالی یا سایر رویدادها ایجاد شده و قابل تبدیل به پول و دارای منافع آتی است، دارایی نامیده می‌شود.
دارایی‌ها منابع اقتصادی سازمان هستند که فعالیت‌های اقتصادی با استفاده از آنها انجام می‌گیرد
.
مؤسسات بر حسب نوع و حجم فعالیت‌شان، دارایی‌های مختلفی دارند. دارایی‌ها را می‌توان به سه گروه عمده تقسیم کرد:
الف) دارایی‌های جاری:به دارایی‌هایی می‌گویند که یا پول نقد می‌باشند یا زودتر به پول نقد تبدیل می‌شوند، مانند موجودی نقد و بانک، موجودی کالا، موجودی ملزومات، بدهکاران، اسناد دریافتی، حساب‌های دریافتی و پیش‌پرداخت‌ها.
ب) دارایی‌های ثابت:اقلامی با عمر بیش از یک سال که به صورت طبیعی غیرمنقول و غیرنقدی می‌باشند و به قصد خرید و فروش خریداری نشده‌اند.
این دارایی‌ها از آنجا که مستقیماً در جریان عادی فعالیت‌های مالی سازمان مورد استفاده قرار نمی‌گیرند، فروخته نمی‌شود و دچار تغییرات عمده نمی‌شوند اما به علت ارتباط با دارایی شرکت و نقش در سودآوری، بهای تمام شده آنها اندازه‌گیری می‌شود، مانند زمین، ساختمان و آپارتمان، ماشین‌آلات، وسایل نقلیه و اثاثه اداری.
ج) دارایی‌های غیرمشهود یا دارایی‌های نامشهود:دارایی‌هایی که قابل دیدن نمی‌باشند اما برای صاحب مؤسسه سود مالی دارد مانند حق اختراع و اکتشاف، حق سرقفلی.
